Wszystko zaczęło się w 1896…
…kiedy to właścicielem działki o numerze hipotecznym 532a przy ul. Mikołajewskiej 53 (późniejszej Sienkiewicza) był Franciszek Richter. Nie znana jest dokładna data powstania pierwszego budynku. W Archiwum Państwowym w Łodzi zachował się projekt dwupiętrowego budynku mieszkalnego z 1889 r., który miał być wzniesiony na powyższej parceli. Na pierwszych zachowanych fotografiach przedstawiających widoki parku Mikołajewskiego (dzisiejszy park im. Sienkiewicza) widać w głębi ów budynek. Park powstawał w latach 1892-1894. Stąd można wnioskować, że kamienica istniała już w latach 90-tych XIX w. Ok. 1910 r. nieruchomość nabył Alwin August Seiler. To on zlecił w tym samym roku architektowi Abramowi Totenbergowi (zamieszkałemu w budynku przy ul. Mikołajewskiej 53) wykonanie projektu nadbudowy o czwartą kondygnację ukrytą w dachu mansardowym i rozbudowę oficyn. Zaproponowany przez niego wystrój elewacji frontowej w stylu eklektycznym z secesyjnym zwieńczeniem ryzalitu zachował się do dnia dzisiejszego z niewielkimi zmianami. Na początku lat 20. XX w., kiedy to prawdopodobnie właścicielami posesji zostali bracia Jakub i Aaron Grynberg, w zachodniej części działki zniesiono poprzeczną parterową oficynę, przeznaczoną na zakład wydawniczo-drukarski „Kompas”. W 1922 r. budynek wydawnictwa został nadbudowany o trzy piętra , a w 1928 r. przekształcono go w całości na budynek mieszkalny. Po II wojnie światowej posesja została włączona do zasobów komunalnych miasta Łodzi. W latach 60. przeprowadzono prawdopodobnie kapitalny remont budynku, jednakże dokładny zakres wykonanych prac jest nieznany.
Po 2005 r. nieruchomość przeszła w ręce prywatne i została wyłączona z użytkowania. Okres dziesięciu lat braku opieki i konserwacji oraz sukcesywnej grabieży poszczególnych elementów konstrukcji i wyposażenia doprowadził do całkowitej dewastacji obiektu.
W 2015 r. nieruchomość przeszła w ręce nowych właścicieli, którzy podjęli próbę jej remontu i przebudowy.
Chronologicznie:
Pierwotnie, czyli od 1827 roku była to ul. Dzika.
W latach 1888–1917 nazywała się ona Mikołajewska i Nikołajewska.
W latach 1917–1940 nazwę zmieniono na Henryka Sienkiewicza.
Niemcy przemianowali ulicę na Schiller-Straße i na König-Heinrich-Straße.
W 1945 roku powróciła ul. Henryka Sienkiewicza.
Prawdopodobnie jeszcze przed końcem XIX wieku ulica była wybrukowana drewnianą kostką, która w nocy skutecznie wytłumiała odgłosy przejeżdżających platform konnych, powozów i dorożek. Dopiero na przełomie lat 1916–1917 wybrukowano kostką kamienną odcinek od ul. Pustej (dziś Wigury) na południe i od ul. Nawrot do Dzielnej (dziś Narutowicza).
W 1937 roku budynki przy Sienkiewicza podłączono do kanalizacji miejskiej.
Wśród jej zabudowy warto wyróżnić wyjątkowe zabytki:
park im. Henryka Sienkiewicza, wpisany do rejestru zabytków,
III Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki (nr 46), budynek wpisany do rejestru zabytków
parafia Podwyższenia Świętego Krzyża (nr 38), na rogu ul. Tuwima, kościół wpisany do rejestru zabytków
Analiza dotychczas przeprowadzonych prac konserwatorskich, naprawczych lub
remontowych – poszczególne fazy przekształceń
1889 r. – powstaje projekt trójkondygnacyjnej kamienicy przy ul. Sienkiewicza 53
1910 r. – powstaje projekt nadbudowy mansardy nad trzecią kondygnacją autorstwa Abrama
Totenberga,
1963 r. – wykonano projekt remontu i kolorystyki elewacji frontowej,
1963 r. – rozpoczęto remont kapitalny wnętrza budynku ,
1966 r. – przebudowa instalacji gazowej,
rozebranie płyty balkonów na klatkach schodowych oficyn
po 2005 r. wyłącznie budynku z użytkowania , rozpoczyna się proces powolnej degradacji obiektu,
2015 r. – zakup nieruchomości przez nowych właścicieli i rozpoczęcie procesu projektowego
Rozpoznanie wstępne zabytku:
Budynek kamienicy przy ul. Sienkiewicza 53 wpisany jest do Gminnej Ewidencji Zabytków oraz objęty jest wpisem obszarowym do rejestru zabytków pod numerem A/48 z 20.01.1971, jako układ urbanistyczny ul. Piotrkowskiej od pl. Wolności do al. Piłsudskiego/al. Mickiewicza
RODZAJ: kamienica mieszkalna z oficynami przy ul. Sienkiewicza 53
AUTOR: autor projektu rozbudowy z 1910 r. – inż. Abram Totenberg
DATOWANIE: pierwotny budynek trójkondygnacyjny – 1889-1900 r., nadbudowa czwartej kondygnacji – 1910 r.
STYL: eklektyzm z elementami secesji
TECHNIKA: budynki murowane z cegły, tynkowane, elewacja frontowa dekorowana detalami sztukatorskimi.